آئین مستان

دیدی سرِ پیری چه عصامو زمین زدن

پیش روی چشمام مصطفامو زمین زدن

پاشو ببین بابا که عبامو زمین زدن

چه جوری تو رو تا حرم ببرم

چی اومده سرت بگو پسرم

ریخته همه تنِ تو دور‌ و برم

وای علی، وای علی، وای علی

جوانان بنی‌هاشم بیایید

علی را بر در خیمه رسانید

علی جانم، علی جانم، علی جان........

دارن میخندن علی رودرروی من

غم گره انداخت توو خَم اَبروی من

میری و میبَری قوت زانوی من

پاشو به زانوی بابا تَوون بده

پاشو مؤذن حرم اذون بده

پاشو به همه خودتو نشون بده

وای علی، وای علی

خدا داند که من طاقت ندارم

علی را بر در خیمه رسانم

علی جانم، علی جانم، علی جان........

از غمت اکبر بی‌تاب و توون شدم

بابا سر نعشت ببین قامت‌کمون شدم

پاشو جونِ بابا، میبینی نصفه‌جون شدم

یکی به سینه میزنم یکی به سرم

چه ریخت و پاشی کرده عدو پسرم

چه جوری تو رو تا حرم ببرم

وای علی.....

مدینه مادرش در انتظار است

به خیمه عمه‌اش دل بی‌قرار است

علی جانم، علی جانم، علی جان........

علی جان، به بالین تو آمده پیمبر
علی جان، مرا از پس این غبار بنگر
بنوش از چشمۀ کوثر
زبان ها ناتوان بود از بیان این مصیبت
ببین صد تکه شد آیینه ام بر خاک غربت
هزاران آه که این بود مزدِ رسالت
می مانیم، بر پیمان، این خون ها، امضامان
علی علی علی جان……..
یا جداه، خوشم که می شوم فدایی تو
یا جداه، من و تبسم خدایی تو
سرآمد جدایی تو
مرا آیینه خواندند و شکستم از خجالت
منم سرباز راه تو، تویی خورشید امت
که نذر راه تو بود این قد و قامت
این خواب است، یا رویا، می بینم، جدم را
علی علی علی جان……..
ببینید، ملاقات علی اکبر و احمد
عیان شد، به کربلا جمال دومحمد
از آن سو فاطمه آمد
فتاده در دل صحرا یلی هم نام حیدر
به خلق و خُلق ومنطق اشبه الناس به پیمبر
شده فاتح در این جنگ نابرابر
از خون، آن سردار، این صحرا، شد گلزار
علی علی علی جان……..
الهی، گل محمدی شوم چو اکبر
شهادت، مرا هم برساند به پیمبر
که باید گذشت از سر
مرا پهلو شکسته،بی سرو دست، اربا اربا
به آغوش شهادت بَر که دلگیرم ز دنیا
گواه توبه ام کن شهادتم را
پاکم کن، یا الله، با عشق، ثارالله
حسین حسین حسین جان........

قصد کرده است تمام جگرم را ببرد

با خودش دل خوشی دور و برم را ببرد

من همین خوش قد و بالای حرم را دارم

یک نفر نیست از اینجا پسرم را ببرد

دسترنج همۀ زحمت من این آهوست

چقدر چشم نشسته ، ثمرم را ببرد

این چه رسمی ست پسر جای پدر ذبح شود

حاضرم پای پسرهام ، سرم را ببرد

تا به یعقوب نگاهم نرسیده خبرش

می شود باد برایش خبرم را ببرد

نیزه دنبال دلم بود تنش را می گشت

قصد کرده است بیاید جگرم را ببرد

جان من ، قول بده دست به گیسو نبری

مقنعه ت باز شود ، بال و پرم را ببرد

تو برو خیمه خودم پشت سرت می آیم

چه نیازی ست کسی محتضرم را ببرد

افتاده به خاک شیر لشکر

سر غرقه به خون عین حیدر

از این همه زخم الله اکبر

بابا گرفته با خونت وضو

موذن حرم اذان بگو

شبیه مرتضی سرت شکست

پرت شبیه مادرت شکست

جون بابات اومد بر لب

پاشو جانا تو رو جان زینب

یوسف حرم وای

یل دلاورم وای

علی اکبرم وای

اشکام میچکه قطره به قطره

پیراهن من غرق عطره

زلف تو شده الله اکبر

جدا جدا شدی تو مو به مو

موذن حرم اذان بگو

داره میخنده قاتلت به من

ببین سراغ عمه اومدن

پره زجه، پر فریاد

پاشو جانا بابا از پا افتاد

شد ابا کفن وای

واسه این بدن وای

ولیعهد من وای

یوسف حرم وای

یل دلاورم وای

علی اکبرم وای

فوارۀ خون مثل بارون

میپاشه رو این دست لرزون

از این همه خون الله اکبر

حالا که خون میپاشه از گلوت

موذن حرم اذان بگو

جون به لب رسیدمو ببین

محاسن سپیدمو ببین

ببین جسم پاره پاره

نمیبینم دیگه چشمام تاره

پاره پاره شد وای

بی ستاره شد وای

بابا بیچاره شد وای

یوسف حرم وای

یل دلاورم وای

علی اکبرم وای

تا کفن بر قد و بالای رسایت کردم

سوختم وز دل پر درد دعایت کردم

آخرین توشه ام از عمر تو این بود علی

که غم انگیز نگاهی به قفایت کردم

حسین وای......

تو ز من آب طلب کردی و من میسوزم

که چرا تشنه لب از خویش جدایت کردم

یارب این دشت بلا، این من و این اکبر من

هر چه را داشتم ای دوست فدایت کردم

به صحرا داشتم ای دوست فدایت کردم

تو تجلی صفات همۀ برتر ها

چقدر سخت بود رفتن پیغمبر ها

قد من خم شده تا خود قد و بالا شده ای

چون که عشق پدران نیست کم از مادرها

پسرم میروی اما پدری هم داری

نظری گاه بینداز به پشت سرها

کمی راه هم پسرم تا دم ان خیمه برو

شاید آرام بگیرند کمی خواهرها

بهتر این است که بالای سر اسماعیل

همه باشند و نباشند ، فقط هاجرها

مادرت نیست اگر ، مادر سقا هم نیست

عمه ات هست ،به جای همه ی مادرها

حال که آب ندارم برای لب تو

بهتر این است که غارت شود انگشترها

زود تر از همه آماده شدی یعنی که

انچنان خسته نگشته است همه لشگر ها

حسین........

شیر جوون ،روی عقاب

میزنه به قلب لشگر عالی جناب

از مصطفی ، داره نقاب

این علی اکبره یا خوده ابوتراب

وقتی میدون میره

علی علی علی علی

لشگری شد خیره

علی علی علی علی

مثل صد تا شیره

علی علی علی علی

علی علی علی علی..........

تا جلو میره ، دشمنش عقب میره

خوب میترسند از بس که با ادب میره

معلومه هر کی حیدری نسب باشه

جنگیدنش به قتال العرب میره

علی علی علی علی..........

ابن الحسین ، جنگاوره

الحق الحق که بابا بزرگش حیدره

شاید خود ، پیغمبره

محو خدا نگاه علی اکبره

تا زره بر تن زد

علی علی علی علی

به دل دشمن زد

علی علی علی علی

یه نگام کرد و با همین یه نگاه،تنها

همه رو گردن زد

علی علی علی علی

علی علی علی علی..........

پیرمرداشون ترس از این جوون دارند

خوب بنی هاشم مادر زادی جون دارند

پهلوون هایی مثل اکبر و عباس

توی جنگاشون از حسن نشون دارند

علی علی علی علی..........